Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

res mobiles

  • 1 res mobiles

    2) юр.Н.П. движимые вещи

    Универсальный англо-русский словарь > res mobiles

  • 2 mobilis

    mōbĭlis, e [mo(vi)bilis; moveo] [st2]1 [-] mobile, qu'on peut déplacer, qui peut se mouvoir facilement. [st2]2 [-] mobile, léger, souple, rapide, prompt, vif. [st2]3 [-] mobile, léger, changeant, inconstant, capricieux, variable, versatile.    - res mobiles, Dig.: les biens meubles.    - sum pernix pedibus manibus mobilis, Plaut. Mil. 3: j'ai de bonnes jambes et la main prompte.    - caduca et mobilia (fortunae munera), Cic. Dom. 146: (présents de la fortune) caducs et instables.    - Galli sunt in consiliis capiendis mobiles, Caes. BG. 4, 5: les Gaulois changent souvent d'avis.    - mobilis aetas, Virg. G. 3, 165: souplesse de l'âge.    - populus mobilior ad... Liv. 6, 6: le peuple plus facile à diriger vers...    - mobile agmen, Curt. 4, 14, 16: armée aux mouvements rapides.    - hora mobilis, Hor. Ep. 2, 2, 172: l'heure rapide.    - ingenium mobile et erectum (opp. tardum, hebes), Sen. Ep. 94, 30: intelligence prompte (éveillée) et hardie (pénétrante).    - animo mobili in aliquem esse, Cic. Fam. 5, 2, 10: avoir des sentiments changeants à l'égard de qqn.
    * * *
    mōbĭlis, e [mo(vi)bilis; moveo] [st2]1 [-] mobile, qu'on peut déplacer, qui peut se mouvoir facilement. [st2]2 [-] mobile, léger, souple, rapide, prompt, vif. [st2]3 [-] mobile, léger, changeant, inconstant, capricieux, variable, versatile.    - res mobiles, Dig.: les biens meubles.    - sum pernix pedibus manibus mobilis, Plaut. Mil. 3: j'ai de bonnes jambes et la main prompte.    - caduca et mobilia (fortunae munera), Cic. Dom. 146: (présents de la fortune) caducs et instables.    - Galli sunt in consiliis capiendis mobiles, Caes. BG. 4, 5: les Gaulois changent souvent d'avis.    - mobilis aetas, Virg. G. 3, 165: souplesse de l'âge.    - populus mobilior ad... Liv. 6, 6: le peuple plus facile à diriger vers...    - mobile agmen, Curt. 4, 14, 16: armée aux mouvements rapides.    - hora mobilis, Hor. Ep. 2, 2, 172: l'heure rapide.    - ingenium mobile et erectum (opp. tardum, hebes), Sen. Ep. 94, 30: intelligence prompte (éveillée) et hardie (pénétrante).    - animo mobili in aliquem esse, Cic. Fam. 5, 2, 10: avoir des sentiments changeants à l'égard de qqn.
    * * *
        Mobilis, et hoc mobile, pen. cor. Plin. Qui se meut, ou peult estre meu, Mobile, Remuable.
    \
        Mobilis homo, cui opponitur Constans. Cic. Legier, Inconstant, Muable.
    \
        Res mobiles. Hermogenes. Biens meubles, Choses mobilieres.

    Dictionarium latinogallicum > mobilis

  • 3 solum

    1.
    sŏlum, i, (collat. form sŏlus, ūs, m., acc. to Varr. L. L. 6, 1, 2), n. [root sar-, to guard, make whole; Sanscr. Sarva, entire; cf.: solea, solidus, sollus], the lowest part of a thing, the bottom, ground, base, foundation.
    I.
    Lit., the floor or pavement of a room; the bottom of a ditch or trench; the foundation of a building or the ground, site, on which it stands, etc.; ground, earth, land, soil; the sole of the foot or of a shoe, etc.:

    aurata tecta in villis et sola marmorea,

    Cic. Par. 6, 3, 49:

    (templi) Marmoreum solum,

    Ov. M. 15, 672; Tib. 3, 3, 16:

    ut ejus (fossae) solum tantundem pateret, quantum summa labra distabant,

    Caes. B. G. 7, 72:

    imum stagni,

    Ov. M. 4, 298:

    maris,

    Sen. Agam. 475.—Of a river-bed:

    puro solo excipitur,

    Curt. 3, 4, 8; 5, 3, 2; cf.:

    ubi mollius solum reperit, stagnat insulasque molitur,

    id. 8, 9, 7:

    trabes in solo collocantur,

    Caes. B. C. 7, 23:

    super pilas lapide quadrato solum stratum est,

    Curt. 5, 1, 33:

    tecta (porticus) solo jungens,

    Lucr. 4, 430:

    solo aequata omnia,

    Liv. 24, 47 fin.:

    clivus Publicius ad solum exustus est,

    id. 30, 26, 5:

    urbem ad solum diruere,

    Curt. 3, 10, 7; Eutr. 4, 17:

    solo exaequare,

    Flor. 1, 13, 4:

    solo aequare,

    Vell. 2, 4, 2:

    aedificia cuncta solo cohaerentia,

    Amm. 22, 11, 6:

    ISIDI TEMPLVM A SOLO POSVIT,

    Inscr. Orell. 457; cf. ib. 467; Inscr. Fabr. 10, 47: domo pignori data et area ejus tenebitur: est enim pars ejus;

    et contra jus soli sequitur aedificium,

    Dig. 13, 7, 21:

    solum proscindere terrae,

    Lucr. 5, 1295; so,

    terrae,

    id. 1, 212; 5, 211; 5, 1289.— Plur.: recente terrae [p. 1724] sola sanguine maculans, Cat. 63, 7:

    sola dura,

    id. 63, 40; Verg. G. 1, 80; Tib. 1, 5, 3; Stat. S. 1, 1, 56; id. Th. 4, 445:

    sibi praeter agri solum nihil esse reliqui,

    Caes. B. G. 1, 11:

    solum exile et macrum,

    Cic. Agr. 2, 25, 67:

    incultum et derelictum,

    id. Brut. 4, 16:

    densum, siccum, macrum, etc.,

    Col. 2, 2, 5 sq.:

    duratae solo nives,

    Hor. C. 3, 24, 39:

    putre,

    Verg. G. 2, 204:

    cruentum,

    Ov. M. 4, 134:

    foecundum,

    id. ib. 7, 417:

    pulvereum,

    id. ib. 7, 113:

    triste,

    id. ib. 8, 789:

    vivax,

    id. ib. 1, 420:

    pingue,

    Verg. G. 1, 64:

    praepingue,

    id. A. 3, 698:

    mite,

    Hor. C. 1, 18, 2:

    exiguum,

    Tib. 1, 1, 22:

    cultum,

    id. 1, 1, 2:

    nudum,

    Curt. 3, 4, 3; 7, 5, 17:

    viride,

    Verg. A. 6, 192:

    presso exercere solum sub vomere,

    id. G. 2, 356:

    solo inmobilis haeret,

    id. A. 7, 250:

    ingreditur solo,

    id. ib. 4, 177:

    solo recubans,

    id. ib. 3, 392:

    reptans solo,

    Stat. S. 5, 5, 83.— Plur.:

    saturare fimo pingui sola,

    Verg. G. 1, 80:

    ardent sola terrae,

    Lucr. 2, 592; Cat. 61, 7; 61, 40; Tib. 1, 5, 3; Stat. S. 1, 1, 56; id. Th. 4, 445; cf. Cic. Balb. 5, 13, B. 1. infra: solum hominis exitium herbae, the sole of the foot, Varr. R. R. 1, 47 fin.:

    mihi calciamentum solorum (est) callum,

    Cic. Tusc. 5, 32, 90:

    loca nullius ante Trita solo,

    Lucr. 1, 927; 4, 2:

    (canes) unguibus duris, solo nec ut corneo nec nimium duro,

    Varr. R. R. 2, 9, 4: qui auro soccis habeat suppactum solum, the sole of a shoe, Plaut. Bacch. 2, 3, 98;

    of a dog: solum corneum,

    Varr. R. R. 2, 9, 4:

    cereale solum pomis agrestibus augent,

    their wheaten board, Verg. A. 7, 111:

    vastis tremit ictibus aerea puppis, Subtrahiturque solum,

    i. e. the sea under the vessel, id. ib. 5, 199:

    omne ponti,

    Val. Fl. 4, 712:

    astra tenent caeleste solum,

    i. e. the vault of heaven, Ov. M. 1, 73: manibusque cruentis Pulsat inane solum, i. e. the sockets of the eyes, Stat. Th. 1, 55.— Prov.: quodcumque or quod in solum venit, whatever falls to the ground, i. e. whatever comes uppermost or occurs to the mind, = quod in buccam venit, Varr. ap. Non. 500, 11; Cic. N. D. 1, 23, 65; Afran. ap. Non. 124, 18 sq. (Com. Fragm. v. 41 Rib.).—Also ellipt. (cf. bucca):

    convivio delector: ibi loquor, quod in solum ut dicitur,

    Cic. Fam. 9, 26, 2.—
    B.
    Transf., in gen.
    1.
    Soil, i. e. land, country, region, place (cf.: terra, tellus, humus): sola terrarum, Enn. ap. Fest. p. 301 Müll. (Ann. v. 443 Vahl.):

    solum, in quo tu ortus et procreatus,

    Cic. Leg. 2, 2, 4; cf.

    patriae,

    id. Cat. 4, 7, 16; Liv. 5, 49:

    pro solo, in quo nati essent,

    id. 5, 30, 1:

    patrium,

    id. 21, 53:

    natale,

    i. e. native country, natal soil, Ov. M. 7, 52; 8, 184; id. P. 1, 3, 35; Sen. Med. 334; cf.:

    in gremio regni solique genitalis,

    Amm. 17, 12, 21:

    Miletus, genitale solum,

    Vell. 2, 7, 5 (7); Vop. Aur. 3, 2.— Plur.:

    vos, mutae regiones, imploro, et sola terrarum ultimarum, etc.,

    Cic. Balb. 5, 13:

    sola Romana,

    Capitol. Max. 13:

    vile solum Sparte est,

    Ov. M. 15, 428:

    Romani numen utrumque soli,

    id. F. 3, 292:

    maxima Fundani gloria soli,

    id. P. 2, 11, 28.— Hence, solum vertere, to leave one's country (generally said of going into exile):

    qui volunt poenam aliquam subterfugere, eo solum vertunt, hoc est, sedem ac locum mutant,

    Cic. Caecin. 34, 100; cf.:

    neque exsilii causā solum vertisse diceretur,

    id. Quint. 28, 26; id. Phil. 5, 5, 14; Liv. 3, 13; 43, 2 al.; so,

    solum civitatis mutatione vertere,

    Cic. Balb. 11, 28.—Rarely, in this sense:

    solum mutare: exsules sunt, etiam si solum non mutarint,

    Cic. Par. 4, 2, 31; cf.:

    quo vertendi, hoc est mutandi, soli causā venerant,

    id. Dom. 30, 78.—
    2.
    In jurid. lang.: res soli, land, and all that stands upon it, real estate (opp. res mobiles, personal or movable property):

    omnes res, sive mobiles sint, sive soli,

    Dig. 13, 3, 1; so,

    res soli,

    ib. 43, 16, 1, § 32:

    tertia pars de agris, terris, arbustis, satis quaerit, et, ut jurisconsultorum verbo utar, de omnibus quae solo continentur,

    Sen. Q. N. 2, 1, 2; Plin. Ep. 6, 19, 4:

    ut feneratores duas patrimonii partes in solo collocarent,

    lay out in land, Suet. Tib. 48:

    in solo proprio,

    Vop. Flor. 2.—
    II.
    Trop., a base, basis, foundation (very rare): auspicio regni stabilita scamna solumque, i. e. throne, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48 fin. (Ann. v. 99 Vahl.); cf.: Tarquinio dedit imperium simul et sola regni, Enn. ap. Fest. p. 298 Müll. (Ann. v. 151 Vahl.):

    solum quidem et quasi fundamentum oratoris vides locutionem emendatam et Latinam,

    Cic. Brut. 74, 258: solum quoddam atque fundamentum, id. de Or. 3, 37, 151: solo aequandae sunt dictaturae consulatusque, to be levelled with the ground, i. e. to be utterly abolished, Liv. 6, 18, 14; so,

    ad solum dirutum,

    Vulg. Nah. 2, 6.
    2.
    sōlum, adv., v. 1. solus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > solum

  • 4 mobilis

    mōbilis, e [из *. movibilis от moveo ]
    1)
    а) подвижной, лёгкий, легко двигающийся ( turris C)
    res mobiles Dig тж. census m. Amm — движимое имущество, движимость
    б) скорый, маневренный ( agmen QC); живой, бегающий ( oculi C); колышущийся, трепетный ( folia PM)
    2) преходящий, мимолётный (mobiles et fluxae res humanae Sl; horae, anni H)
    3) быстрый (rivi H; venti PM)
    4) гибкий, проворный ( aetas V)
    5) легко возбуждающийся ( ardor C); чувствительный, легко увлекающийся ( ad aliquam rem L); переменчивый, непостоянный (caelum PM; vulgus Cld); капризный, шаткий (homo, animus, fortunae munera C)

    Латинско-русский словарь > mobilis

  • 5 movere

    1) двигать: a) приводить в движение: moveri, se movere, двигаться (1. 2 § 5D. 3, 2. l. 8 § 11 D. 48, 19);

    res se moventes, тк. moventia = quae se ipsa movent, sc. animalia (1. 1 pr. D. 21, 1. 1. 15 § 2 D. 42, 1. 1. 93 D. 50, 16. 1. 13 C. 3, 34. 1. 4 C. 3, 36. 1. 30 C. 5, 12. 1. un. § 7C. 5, 13. 1. 7 C. 6, 61. 1. 2. 3 C. 7, 37); тк. moventia s. res moventes = res mobiles (1. 93 D. cit. cf. 1. 32 § 9 D. 33, 2. 1. 2 D. 33, 10. 1. 35 pr. D. 39, 5. 1. 19 D. 43, 16. 1. 5 § 2 D. 48, 17);

    b) трогать с места, переносить, перемещать (1. 9 § 9 D. 12, 1. 1. 3 § 3 D. 41, 2. 1. 3 pr. D. 47, 21);

    c) побуждать, si qua iusta causa Praetorem moverit (1. 3 § 12 D. 26, 10. 1. 21 D. 11, 1);

    motus aequitate, aequitatis ratione (1. 54. 74 § 1 D. 36, 1. 1. 2 D. 38, 8); особ. поколебать, склонять, сбивать. nec quem s. quempiam moveat s. moverit, quod etc. (1. 5 § 8 D. 24, 1. 1. 5 pr. D. 35, 1. 1. 3 pr. D. 43, 24. 1. 17 § 1 D. 15, 3. 1. 3 § 12 D, 41, 2. 1. 76 D. 47, 2. 1. 53 D. 17, 1. 1. 3 § 4 D. 4, 4. 1. 22 pr. D. 25, 2. 1. 24 § 19 D. 40, 5. 1. 2 D. 27, 9, 1. 1 § 9 D. 43, 3. 1. 1 § 10 D. 48, 16);

    ego moveor (1. 7 § 8 D. 4, 3).

    2) возбуждать, quoties contra naturam fera mota pauperiem dedit (1. 1 § 7 D. 9, 1). 3) порождать, mov. dubitationem (1. 3 § 4 D. 4, 4);

    quaestionem (1. 41 § 3 D. 30. 1. 1 § 11 D. 36, 3. 1. 29 § 1 D. 45, 1. 1. 11 § 12 D. 48, 5); затевать, seditio mota (1. 3 § 20 D. 49, 16).

    4) начинать, предъявлять, вчинять, mov. controverrsiam (1. 10 D. 5, 4. 1. 9 § 2. 1. 17 D. 34, 9. 1. 4 D. 37, 10. 1. 24. § 2 D. 40, 12);

    litem (1. 55 D. 3, 3. 1. 33 D. 4, 3);

    negotium (1. 16 § 1 D. 50, 7);

    coiusam (1. 1 § 4 D. 49, 14. 1. 13 C. 7, 62);

    actionem (1. 20 D. 5, 2. 1. 10 D. 19, 1. 1. 36 D. 42, 5. 1. 37 § 1 D. 47, 10. 1. 3 C. 7, 3. 9. 1. 6 § 2. 1. 8 § 10. 12 D. 5, 2. 1. 7 § 2 D. 5, 3);

    interdictum (1. 1 § 2 D. 43, 9. 1. 3 § 13 D. 43, 29. 1. 3 § 4 D. 43, 30, 1. 27 § 2 D. 32. 1. 2 C. 8, 35. 1. 28 C. 8, 45);

    servitutis (1. 7. 9 C. 7, 14);

    status (1. 11. 13 C. 7, 16. 1. 6 C. 7, 21. 1. 18 C. 8, 45);

    criminis (1. 2 C. 7, 4);

    accusationem (1. 20 D. 48, 2).

    5) удалять, исключать, moveri (de) Senatu (1. 2. 7 § 1 D. 1, 9. 1. 12 § 2 D. 5, 1);

    ordine (1. 22 § 4 D. 50, 1. 1. 3 § 1. 1. 5 D. 50, 2. 1. 1 pr. D. 50, 10).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > movere

  • 6 mobilis

    mōbilis, e (movibilis v. moveo), I) beweglich, leicht zu bewegen, 1) eig.: aër, digiti, lingua, Lucr.: oculi, Cic.: manus, Pers.: turris, Cic.: Iuppiter (als Statue) manu mobilis, Plin.: nervis alienis mobile lignum, ein Hampelmann, Hor. sat. 2, 7, 82. – als jurist. t. t., res mobiles, bewegliche Habe, Ulp. dig. 6, 1, 1. § 1: dass. census mobilis, Amm. 26, 8, 13; 28, 1, 3. – 2) übtr.: a) beweglich, biegsam, lenksam, erregbar, animi natura, mens, Lucr.: aetas, Verg.: gens ad omnem auram spei mobilis, ein wetterwendisches, Liv.: populus mobilior ad cupiditatem agri, Liv.: parvis mobilis rebus animus, empfindlich gegen usw., Liv.: mobilior fervor, mobilissimus ardor, Cic. – b) veränderlich, unbeständig, wankelmütig (Ggstz. constans), in alqa re, Caes.: Quirites, Hor.: populus, Nep.: animus, voluntas, Cic.: caduca et mobilia haec esse duxi, Cic.: mobilior ventis, Calp. – II) prägn.: A) wackelnd, nicht fest, remedium ad dentium mobiles firmandos, Plin. 21, 180. – B) schnell, behend, sum pernix pedibus, manibus mobilis, Plaut.: rivi, Hor.: venti, Plin. – übtr., regsam, ingenium, Vitr. 5, 6, 7: u. so ingenii esse mobilis et erecti (Ggstz. tardi et hebetis), Sen. ep. 94, 30. – / Abl. mobile, Ven. Fort. vit. S. Mart. praef. v. 6.

    lateinisch-deutsches > mobilis

  • 7 mobilis

    mōbilis, e (movibilis v. moveo), I) beweglich, leicht zu bewegen, 1) eig.: aër, digiti, lingua, Lucr.: oculi, Cic.: manus, Pers.: turris, Cic.: Iuppiter (als Statue) manu mobilis, Plin.: nervis alienis mobile lignum, ein Hampelmann, Hor. sat. 2, 7, 82. – als jurist. t. t., res mobiles, bewegliche Habe, Ulp. dig. 6, 1, 1. § 1: dass. census mobilis, Amm. 26, 8, 13; 28, 1, 3. – 2) übtr.: a) beweglich, biegsam, lenksam, erregbar, animi natura, mens, Lucr.: aetas, Verg.: gens ad omnem auram spei mobilis, ein wetterwendisches, Liv.: populus mobilior ad cupiditatem agri, Liv.: parvis mobilis rebus animus, empfindlich gegen usw., Liv.: mobilior fervor, mobilissimus ardor, Cic. – b) veränderlich, unbeständig, wankelmütig (Ggstz. constans), in alqa re, Caes.: Quirites, Hor.: populus, Nep.: animus, voluntas, Cic.: caduca et mobilia haec esse duxi, Cic.: mobilior ventis, Calp. – II) prägn.: A) wackelnd, nicht fest, remedium ad dentium mobiles firmandos, Plin. 21, 180. – B) schnell, behend, sum pernix pedibus, manibus mobilis, Plaut.: rivi, Hor.: venti, Plin. – übtr., regsam, ingenium, Vitr. 5, 6, 7: u. so ingenii esse mobilis et erecti (Ggstz. tardi et hebetis), Sen. ep. 94, 30. – Abl. mobile, Ven. Fort. vit. S. Mart. praef. v. 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mobilis

  • 8 Имущество

    - bona, -orum, n; peculium; fortunae; opes, ium f; substantia; pecunia;

    • конфискованное имущество - bona confiscata;

    • движимое имущество - bona mobilia; res mobiles;

    • недвижимое имущество - bona immobilia; res immobiles;

    • скоропортящееся имущество - bona peritura;

    • бесхозное имущество - bona vacantia;

    • владение имуществом - bonorum possessio;

    • материальное имущество - apparatus (belli);

    • брать в залог, описывать имущество - censum capere;

    • унаследовать фамильное имущество - familiam herciscere;

    • умножать / собирать имущество (устар. имение) - facultates / divitias / opes augere / parare / congerere / cumulare / accumulare / coacervare; colligere amplas facultates; rem augere copiis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Имущество

  • 9 immobilis

    immōbĭlis ( inm-), e, adj. [in-mobilis], immovable.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (class.):

    terra immobilis manens,

    Cic. Rep. 6, 18:

    elephas tardum et paene immobile animal,

    Curt. 8, 14:

    balaenae ad flexum,

    Plin. 9, 6, 5, § 13:

    rigor,

    Quint. 9, 4, 101: immobilior scopulis, Ov. M. 13, 801.—
    B.
    In partic.:

    res,

    immovable property, real estate, Dig. 2, 8, 15; 41, 3, 23;

    opp. res mobiles,

    Ulp. Fragm. 19, 6, 8.—
    II.
    Trop., immovable, unmoved, unalterable (mostly post-Aug.):

    ardet inexcita Ausonia atque immobilis ante,

    Verg. A. 7, 623:

    donec princeps immobilem se precibus et invidiae juxta ostendit,

    Tac. A. 16, 10:

    adversum plausum ac lasciviam insultantis vulgi immobiles,

    id. H. 4, 2:

    isti apathiae sectatores, qui videri se esse tranquillos et intrepidos et immobiles volunt,

    Gell. 19, 12, 10:

    statua pro rostris cum hac inscriptione: PIETATIS IMMOBILIS ERGA PRINCIPEM,

    Suet. Vit. 3:

    omnia, quae mensurā continentur, certa et immobilia congruere sibi debent,

    Front. Aquaed. 34.

    Lewis & Short latin dictionary > immobilis

  • 10 inmobilis

    immōbĭlis ( inm-), e, adj. [in-mobilis], immovable.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (class.):

    terra immobilis manens,

    Cic. Rep. 6, 18:

    elephas tardum et paene immobile animal,

    Curt. 8, 14:

    balaenae ad flexum,

    Plin. 9, 6, 5, § 13:

    rigor,

    Quint. 9, 4, 101: immobilior scopulis, Ov. M. 13, 801.—
    B.
    In partic.:

    res,

    immovable property, real estate, Dig. 2, 8, 15; 41, 3, 23;

    opp. res mobiles,

    Ulp. Fragm. 19, 6, 8.—
    II.
    Trop., immovable, unmoved, unalterable (mostly post-Aug.):

    ardet inexcita Ausonia atque immobilis ante,

    Verg. A. 7, 623:

    donec princeps immobilem se precibus et invidiae juxta ostendit,

    Tac. A. 16, 10:

    adversum plausum ac lasciviam insultantis vulgi immobiles,

    id. H. 4, 2:

    isti apathiae sectatores, qui videri se esse tranquillos et intrepidos et immobiles volunt,

    Gell. 19, 12, 10:

    statua pro rostris cum hac inscriptione: PIETATIS IMMOBILIS ERGA PRINCIPEM,

    Suet. Vit. 3:

    omnia, quae mensurā continentur, certa et immobilia congruere sibi debent,

    Front. Aquaed. 34.

    Lewis & Short latin dictionary > inmobilis

  • 11 вещи движимые

    Универсальный русско-английский словарь > вещи движимые

  • 12 движимые вещи

    leg.N.P. goods and chattels, movable things, res mobiles, things personal

    Универсальный русско-английский словарь > движимые вещи

  • 13 Lit

    mōbĭlis, e, adj. [for movibilis, from moveo], easy to be moved, movable; loose, not firm (class.).
    I.
    Lit.:

    sum pernix pedibus manibus mobilis,

    Plaut. Mil. 3, 1, 36:

    mobiles turres,

    Curt. 8, 11, 32:

    oculi,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    supercilia,

    Plin. 11, 37, 51, § 138:

    penna,

    Ov. A. A. 2, 62:

    mobilissimus ardor,

    Cic. N. D. 2, 11, 30: mobiles res and mobilia bona, in law, movable things, movables, chattels (opp. to lands, houses, fixtures), as cattle, money, clothes, etc., Dig. 6, 1, 1:

    remedium ad dentium mobiles firmandos,

    loose, Plin. 21, 31, 105, § 180.—
    II.
    Trop.
    A.
    Pliable, pliant, flexible; excitable; nimble, quick, active, agile, rapid, swift, fleet:

    dum mobilis aetas,

    Verg. G. 3, 165:

    populus mobilior ad cupiditatem agri,

    Liv. 6, 6:

    volat ambiguis mobilis alis hora,

    Sen. Hippol. 1141; cf. id. Oedip. 992:

    mobile et expeditum agmen,

    Curt. 4, 14, 16:

    venti,

    the fleet winds, Ov. H. 5, 110; cf.:

    puncto mobilis horae,

    Hor. Ep. 2, 2, 172:

    transitus,

    Vell. 1, 17, 7:

    ingenium,

    versatility of talent, Vitr. 5, 7.—
    B.
    In a bad sense, changeable, inconstant, fickle:

    nec in te animo fui mobili, sed ita stabili, ut, etc.,

    Cic. Fam. 5, 2, 10: Galli sunt in consiliis capiendis mobiles. Caes. B. G. 4, 5; cf. under the adv. 2:

    gens ad omnem auram spei mobilis atque infida,

    Liv. 29, 3:

    ingenium,

    Sall. J. 46, 3; 66, 2:

    favor,

    Sen. Vit. Beat. 1, 5:

    mobiles et fluxae res humanae,

    Sall. J. 104, 3:

    mobilis et varia est ferme natura malorum,

    Juv. 13, 237.—Hence,
    A.
    Subst.: mōbĭ-lĭa, ium, n., movable goods, chattels:

    mobilia quidem et moventia, quae modo in jus adferri adducive possent,

    Gai. Inst. 4, 16.—
    B.
    Adv.: mōbĭlĭter, with rapid motion, rapidly, quickly.
    1.
    Lit. (rare but class.):

    mobiliter quae feruntur,

    Lucr. 4, 745 cor mobiliter palpitare, Cic. N. D. 2, 9, 24.— Comp.:

    reverti mobilius,

    Lucr. 5, 635.—
    * 2.
    Trop.:

    omnes fere Gallos ad bellum mobiliter celeriterque excitari,

    hastily, Caes. B. G. 3, 10, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Lit

  • 14 mobilia

    mōbĭlis, e, adj. [for movibilis, from moveo], easy to be moved, movable; loose, not firm (class.).
    I.
    Lit.:

    sum pernix pedibus manibus mobilis,

    Plaut. Mil. 3, 1, 36:

    mobiles turres,

    Curt. 8, 11, 32:

    oculi,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    supercilia,

    Plin. 11, 37, 51, § 138:

    penna,

    Ov. A. A. 2, 62:

    mobilissimus ardor,

    Cic. N. D. 2, 11, 30: mobiles res and mobilia bona, in law, movable things, movables, chattels (opp. to lands, houses, fixtures), as cattle, money, clothes, etc., Dig. 6, 1, 1:

    remedium ad dentium mobiles firmandos,

    loose, Plin. 21, 31, 105, § 180.—
    II.
    Trop.
    A.
    Pliable, pliant, flexible; excitable; nimble, quick, active, agile, rapid, swift, fleet:

    dum mobilis aetas,

    Verg. G. 3, 165:

    populus mobilior ad cupiditatem agri,

    Liv. 6, 6:

    volat ambiguis mobilis alis hora,

    Sen. Hippol. 1141; cf. id. Oedip. 992:

    mobile et expeditum agmen,

    Curt. 4, 14, 16:

    venti,

    the fleet winds, Ov. H. 5, 110; cf.:

    puncto mobilis horae,

    Hor. Ep. 2, 2, 172:

    transitus,

    Vell. 1, 17, 7:

    ingenium,

    versatility of talent, Vitr. 5, 7.—
    B.
    In a bad sense, changeable, inconstant, fickle:

    nec in te animo fui mobili, sed ita stabili, ut, etc.,

    Cic. Fam. 5, 2, 10: Galli sunt in consiliis capiendis mobiles. Caes. B. G. 4, 5; cf. under the adv. 2:

    gens ad omnem auram spei mobilis atque infida,

    Liv. 29, 3:

    ingenium,

    Sall. J. 46, 3; 66, 2:

    favor,

    Sen. Vit. Beat. 1, 5:

    mobiles et fluxae res humanae,

    Sall. J. 104, 3:

    mobilis et varia est ferme natura malorum,

    Juv. 13, 237.—Hence,
    A.
    Subst.: mōbĭ-lĭa, ium, n., movable goods, chattels:

    mobilia quidem et moventia, quae modo in jus adferri adducive possent,

    Gai. Inst. 4, 16.—
    B.
    Adv.: mōbĭlĭter, with rapid motion, rapidly, quickly.
    1.
    Lit. (rare but class.):

    mobiliter quae feruntur,

    Lucr. 4, 745 cor mobiliter palpitare, Cic. N. D. 2, 9, 24.— Comp.:

    reverti mobilius,

    Lucr. 5, 635.—
    * 2.
    Trop.:

    omnes fere Gallos ad bellum mobiliter celeriterque excitari,

    hastily, Caes. B. G. 3, 10, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > mobilia

  • 15 mobilis

    mōbĭlis, e, adj. [for movibilis, from moveo], easy to be moved, movable; loose, not firm (class.).
    I.
    Lit.:

    sum pernix pedibus manibus mobilis,

    Plaut. Mil. 3, 1, 36:

    mobiles turres,

    Curt. 8, 11, 32:

    oculi,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    supercilia,

    Plin. 11, 37, 51, § 138:

    penna,

    Ov. A. A. 2, 62:

    mobilissimus ardor,

    Cic. N. D. 2, 11, 30: mobiles res and mobilia bona, in law, movable things, movables, chattels (opp. to lands, houses, fixtures), as cattle, money, clothes, etc., Dig. 6, 1, 1:

    remedium ad dentium mobiles firmandos,

    loose, Plin. 21, 31, 105, § 180.—
    II.
    Trop.
    A.
    Pliable, pliant, flexible; excitable; nimble, quick, active, agile, rapid, swift, fleet:

    dum mobilis aetas,

    Verg. G. 3, 165:

    populus mobilior ad cupiditatem agri,

    Liv. 6, 6:

    volat ambiguis mobilis alis hora,

    Sen. Hippol. 1141; cf. id. Oedip. 992:

    mobile et expeditum agmen,

    Curt. 4, 14, 16:

    venti,

    the fleet winds, Ov. H. 5, 110; cf.:

    puncto mobilis horae,

    Hor. Ep. 2, 2, 172:

    transitus,

    Vell. 1, 17, 7:

    ingenium,

    versatility of talent, Vitr. 5, 7.—
    B.
    In a bad sense, changeable, inconstant, fickle:

    nec in te animo fui mobili, sed ita stabili, ut, etc.,

    Cic. Fam. 5, 2, 10: Galli sunt in consiliis capiendis mobiles. Caes. B. G. 4, 5; cf. under the adv. 2:

    gens ad omnem auram spei mobilis atque infida,

    Liv. 29, 3:

    ingenium,

    Sall. J. 46, 3; 66, 2:

    favor,

    Sen. Vit. Beat. 1, 5:

    mobiles et fluxae res humanae,

    Sall. J. 104, 3:

    mobilis et varia est ferme natura malorum,

    Juv. 13, 237.—Hence,
    A.
    Subst.: mōbĭ-lĭa, ium, n., movable goods, chattels:

    mobilia quidem et moventia, quae modo in jus adferri adducive possent,

    Gai. Inst. 4, 16.—
    B.
    Adv.: mōbĭlĭter, with rapid motion, rapidly, quickly.
    1.
    Lit. (rare but class.):

    mobiliter quae feruntur,

    Lucr. 4, 745 cor mobiliter palpitare, Cic. N. D. 2, 9, 24.— Comp.:

    reverti mobilius,

    Lucr. 5, 635.—
    * 2.
    Trop.:

    omnes fere Gallos ad bellum mobiliter celeriterque excitari,

    hastily, Caes. B. G. 3, 10, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > mobilis

  • 16 fluo

    flŭo, xi, xum, 3 (archaic form of the sup.: FLUCTUM, acc. to Prisc. p. 817 P.; cf.: fluo, fluctum, Not. Tir. From this form are derived fluctio and fluctus. In Lucr. 6, 800, the correct read. is laveris, not flueris, v. Lachm. ad h. l.), v. n. [Gr. phlu-, phlusai, anaphluô, etc.; Lat. fleo, fletus; flumen, fluctus, etc.; orig. one root with fla-, to blow, q. v. and cf. Curt. Gr. Etym. p. 302], to flow (cf.: mano, labor, etc.).
    I.
    Lit.: per amoenam urbem leni fluit agmine flumen, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 177 ed. Vahl.); cf.:

    ut flumina in contrarias partes fluxerint,

    Cic. Div. 1, 35, 78:

    flumen quod inter eum et Domitii castra fluebat,

    Caes. B. C. 3, 37, 1; cf.

    also: aurea tum dicat per terras flumina vulgo Fluxisse,

    Lucr. 5, 911:

    fluvius Eurotas, qui propter Lacedaemonem fluit,

    Cic. Inv. 2, 31, 96:

    Helvetiorum inter fines et Allobrogum Rhodanus fluit,

    Caes. B. G. 1, 6, 2:

    Arar in utram partem fluat,

    id. ib. 1, 12, 1:

    ea, quae natura fluerent atque manarent, ut aqua,

    Cic. N. D. 1, 15, 39: fluens unda, water from a stream (opp.: putealis unda, spring-water), Col. 1, 5, 1:

    in foveam,

    Lucr. 2, 475; cf. id. 5, 271:

    fluxit in terram Remi cruor,

    Hor. Epod. 7, 19; cf. Luc. 6, 61:

    imber,

    Ov. P. 4, 4, 2:

    sanguis,

    id. M. 12, 312:

    fluit de corpore sudor,

    id. ib. 9, 173; cf.:

    sudor fluit undique rivis,

    Verg. A. 5, 200:

    aes rivis,

    id. ib. 8, 445:

    nudo sub pede musta fluunt,

    Ov. R. Am. 190:

    madidis fluit unda capillis,

    drips, id. M. 11, 656:

    cerebrum molle fluit,

    id. ib. 12, 435:

    fluunt lacrimae more perennis aquae,

    id. F. 2, 820:

    fluens nausea,

    Hor. Epod. 9, 35; cf.:

    alvus fluens,

    Cels. 2, 6:

    fluit ignibus aurum,

    becomes fluid, melts, Ov. M. 2, 251.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of bodies, to flow, overflow, run down, drip with any fluid.— With abl.:

    cum fluvius Atratus sanguine fluxit,

    Cic. Div. 1, 43, 98; Ov. M. 8, 400:

    cruore fluens,

    id. ib. 7, 343:

    sudore fluentia brachia,

    id. ib. 9, 57; cf.:

    fluunt sudore et lassitudine membra,

    Liv. 38, 17, 7; 7, 33, 14; cf. id. 10, 28, 4:

    pingui fluit unguine tellus,

    Val. Fl. 6, 360:

    vilisque rubenti Fluxit mulctra mero,

    overflows, Sil. 7, 190. —Without abl.:

    madidāque fluens in veste Menoetes,

    Verg. A. 5, 179:

    fluentes cerussataeque buccae,

    dripping with paint, Cic. Pis. 11, 25 (cf. Cic. de Or. 2, 66, 266, 2. b. infra):

    Graeculae vites acinorum exiguitate minus fluunt,

    i. e. yield but little wine, Col. 3, 2, 24; 3, 2, 5; 12, 52, 1.—With acc. of kin. signif.:

    Oenotria vina fluens,

    Claud. Laud. Stil. 2, 264.—
    2.
    To move in the manner of fluids, to flow, stream, pour:

    inde alium (aëra) supra fluere,

    to flow, Lucr. 5, 514 and 522:

    unde fluens volvat varius se fluctus odorum,

    id. 4, 675 sq.; cf.:

    principio omnibus a rebus, quascumque videmus, Perpetuo fluere ac mitti spargique necesse est Corpora, quae feriant oculos visumque lacessant: Perpetuoque fluunt certis ab rebus odores, Frigus ut a fluviis, calor a sole, aestus ab undis Aequoris,

    id. 6, 922 sq.:

    aestus e lapide,

    id. 6, 1002:

    venti,

    id. 1, 280:

    fluit undique victor Mulciber,

    Sil. 17, 102:

    comae per levia colla fluentes,

    flowing, spreading, Prop. 2, 3, 13; cf.:

    blanditiaeque fluant per mea colla rosae,

    id. 4 (5), 6, 72:

    vestis fluens,

    flowing, loose, id. 3, 17 (4, 16), 32:

    tunicisque fluentibus,

    Ov. A. A. 3, 301:

    nodoque sinus collecta fluentes,

    Verg. A. 1, 320; cf.

    also: balteus nec strangulet nec fluat,

    Quint. 11, 3, 140:

    nec mersa est pelago, nec fluit ulla ratis,

    floats, is tossed about, Mart. 4, 66, 14:

    ramos compesce fluentes,

    floating around, spreading out, Verg. G. 2, 370:

    ad terram fluit devexo pondere cervix,

    droops, id. ib. 3, 524:

    omnisque relictis Turba fluit castris,

    pour forth, id. A. 12, 444:

    olli fluunt ad regia tecta,

    id. ib. 11, 236;

    so of a multitude or crowd of men: densatis ordinibus effuse fluentem in se aciem excepere,

    Curt. 6, 1, 6.—
    b.
    Pregn., of bodies, to pass away, fall away, to fall off or out, to vanish:

    excident gladii, fluent arma de manibus,

    Cic. Phil. 12, 3, 8:

    capilli fluunt,

    Cels. 6, 1; Plin. 27, 4, 5, § 17:

    sponte fluent (poma) matura suā,

    Ov. Am. 2, 14, 25:

    quasi longinquo fluere omnia cernimus aevo,

    Lucr. 2, 69; cf.:

    cuncta fluunt omnisque vagans formatur imago,

    Ov. M. 15, 178: dissolvuntur enim tum demum membra fluuntque, Lucr. 4, 919:

    surae fluxere,

    Luc. 9, 770:

    buccae fluentes,

    fallen in, lank, Cic. de Or. 2, 66, 266.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to flow, spring, arise, come forth; to go, proceed:

    ex ejus (Nestoris) lingua melle dulcior fluebat oratio,

    Cic. de Sen. 10, 31:

    carmen vena pauperiore fluit,

    Ov. Pont. 4, 2, 20:

    Calidii oratio ita libere fluebat, ut nusquam adhaeresceret,

    Cic. Brut. 79, 274:

    in Herodoto omnia leniter fluunt,

    Quint. 9, 4, 18; cf.

    also: grammatice pleno jam satis alveo fluit,

    id. 2, 1, 4:

    quae totis viribus fluit oratio,

    id. 9, 4, 7:

    oratio ferri debet ac fluere,

    id. 9, 4, 112.— Transf., of the writer himself:

    alter (Herodotus) sine ullis salebris quasi sedatus amnis fluit,

    Cic. Or. 12, 39; cf.:

    (Lucilius) cum flueret lutulentus,

    Hor. S. 1, 4, 11; 1, 10, 50; 1, 7, 28:

    facetiis,

    Plaut. Mil. 4, 8, 12:

    multa ab ea (luna) manant et fluunt, quibus animantes alantur augescantque,

    Cic. N. D. 2, 19, 50:

    haec omnia ex eodem fonte fluxerunt,

    id. ib. 3, 19, 48:

    dicendi facultatem ex intimis sapientiae fontibus fluere,

    Quint. 12, 2, 6; 5, 10, 19; 5, 9, 14:

    omnia ex natura rerum hominumque fluere,

    id. 6, 2, 13:

    nomen ex Graeco fluxisse,

    id. 3, 4, 12:

    ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum,

    Cic. Fin. 2, 11, 34; Quint. 1, 1, 12:

    unde id quoque vitium fluit,

    id. 11, 3, 109; 7, 3, 33:

    Pythagorae doctrina cum longe lateque flueret,

    spread itself, Cic. Tusc. 4, 1, 2:

    multum fluxisse video de libris nostris variumque sermonem,

    id. N. D. 1, 3, 6:

    sic mihi tarda fluunt ingrataque tempora,

    flow, pass, Hor. Ep. 1, 1, 23:

    in rebus prosperis et ad voluntatem nostram fluentibus,

    going, Cic. Off. 1, 26, 90: rebus supra votum fluentibus, Sall. H. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 2, 169 (Hist. 1, 101 Dietsch); Tac. H. 3, 48; Just. 23, 3; cf.:

    rebus prospere fluentibus,

    succeeding, prospering, Tac. Or. 5; id. A. 15, 5: illius rationes quorsum fluant, proceed, Attic. ap. Cic. Att. 9, 10, 4; cf.:

    res fluit ad interregnum,

    Cic. Att. 4, 16, 11;

    cuncta in Mithridatem fluxere,

    Tac. A. 11, 9.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of speech, etc., to flow uniformly, be monotonous:

    efficiendum est ne fluat oratio, ne vagetur, etc.,

    Cic. de Or. 3, 49, 190:

    quod species ipsa carminum docet, non impetu et instinctu nec ore uno fluens,

    Tac. A. 14, 16; cf. Cic. Brut. 79.—Pregn., to dissolve, vanish, perish:

    qua (voluptate) cum liquescimus fluimusque mollitia,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52:

    fluens mollitiis,

    Vell. 1, 6, 2; 2, 88, 2:

    cetera nasci, occidere, fluere, labi, nec diutius esse uno et eodem statu,

    Cic. Or. 3, 10:

    fluit voluptas corporis et prima quaeque avolat,

    id. Fin. 2, 32, 106:

    fluentem procumbentemque rem publicam populi Romani restituere,

    Vell. 2, 16 fin. —Hence,
    1.
    fluens, entis, P. a.
    A.
    Lax, relaxed, debauched, enervated, effeminate:

    inde soluti ac fluentes non accipiunt e scholis mala ista, sed in scholas afferunt,

    Quint. 1, 2, 8:

    Campani fluentes luxu,

    Liv. 7, 29, 5:

    incessu ipso ultra muliebrem mollitiem fluentes,

    Sen. Tranq. 15:

    fluentibus membris, incessu femineo,

    Aug. Civ. D. 7, 26.—
    B.
    Of speech,
    1.
    Flowing, fluent:

    sed in his tracta quaedam et fluens expetitur, non haec contorta et acris oratio,

    Cic. Or. 20, 66:

    lenis et fluens contextus,

    Quint. 9, 4, 127.—
    2.
    Lax, unrestrained:

    ne immoderata aut angusta aut dissoluta aut fluens sit oratio,

    Cic. Or. 58, 198:

    dissipata et inculta et fluens oratio,

    id. ib. 65, 220;

    and transf. of the speaker: in locis ac descriptionibus fusi ac fluentes sumus,

    Quint. 9, 4, 138.— Adv.: flŭenter, in a flowing, waving manner (very rare):

    res quaeque fluenter fertur,

    Lucr. 6, 935 (but not ib. 520, where the correct read. is cientur;

    v. Lachm.): capillo fluenter undante,

    App. M. 2, p. 122, 7. —
    2.
    fluxus, a, um, P. a. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Lit., flowing, fluid:

    elementa arida atque fluxa, App. de Mundo: sucus,

    Plin. 9, 38, 62, § 133:

    vas fluxum pertusumque,

    i. e. leaking, Lucr. 6, 20.—
    2.
    Transf., flowing, loose, slack:

    ipsa crine fluxo thyrsum quatiens,

    Tac. A. 11, 31:

    habena,

    Liv. 38, 29, 6:

    amictus,

    Luc. 2, 362; cf.:

    ut cingeretur fluxiore cinctura,

    Suet. Caes. 45 fin.:

    fluxa arma,

    hanging slack, loose, Tac. H. 2, 99.—
    (β).
    Pregn., frail, perishable, weak:

    corpora,

    Tac. H. 2, 32; cf.:

    spadone eviratior fluxo,

    Mart. 5, 41, 1:

    (murorum) aevo fluxa,

    Tac. H. 2, 22. —
    B.
    Trop.
    1.
    Lax, loose, dissolute, careless:

    animi molles et aetate fluxi dolis haud difficulter capiebantur,

    Sall. C. 14, 5: cf.:

    animi fluxioris esse,

    Suet. Tib. 52:

    duces noctu dieque fluxi,

    Tac. H. 3, 76:

    spectaculum non enerve nec fluxum,

    Plin. Pan. 33, 1:

    fluxa atque aperta securitas,

    Gell. 4, 20, 8.—
    2.
    Pregn., frail, weak, fleeting, transient, perishable:

    res nostrae ut in secundis fluxae, ut in adversis bonae,

    decayed, impaired, disordered, Cic. Att. 4, 2, 1: hujus belli fortuna, ut in secundis, fluxa;

    ut in adversis, bona,

    id. ad Brut. 1, 10, 2:

    res humanae fluxae et mobiles,

    Sall. J. 104, 2:

    divitiarum et formae gloria fluxa atque fragilis est,

    id. C. 1, 4; cf.:

    instabile et fluxum,

    Tac. A. 13, 19:

    fluxa auctoritas,

    id. H. 1, 21:

    cave fidem fluxam geras,

    Plaut. Capt. 2, 3, 79:

    fides,

    Sall. J. 111, 2; Liv. 40, 50, 5; cf.:

    fluxa et vana fides,

    unreliable, unstable, id. 28, 6, 11; Tac. H. 2, 75; 4, 23:

    studia inania et fluxa,

    id. A. 3, 50 fin.:

    fluxa senio mens,

    id. ib. 6, 38.— Adv.: fluxē, remissly, negligently (post-class. and rare):

    more vitae remissioris fluxius agens,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > fluo

  • 17 moveo

    mōvī, mōtum, ēre
    1) двигать, приводить в движение, шевелить ( maria flatu Sen); потрясать (terram, sidĕra O); уносить ( fluctibus moveri O)
    m. aliquid loco C etc. — сдвинуть что-л. с места
    m. или se m. (реже pass. moveri) — приходить в движение, двигаться, трогаться, шевелиться, сотрясаться (terra movet L; gravitate et pondĕre moveri C) или шататься ( dentes moventur CC)
    res moventes или mobiles, тж. moventia, ium L, Dig и res, quae moveri possunt Nep — движимое имущество, пожитки, но тж. Dig, CJ = animalia
    2)
    а) встряхивать, качать (caput O или vultum Pt; urnam V)
    omne movet urna nomen погов. H — в (мировой) урне встряхиваются все имена, т. е. решаются все судьбы
    3) играть, бряцать (m. cithăram и nervos O); бить, ударять (tympăna m. O)
    4) рыть, взрыхлять, вспахивать (agros V; humum PJ); ворошить ( aliquid spathā Scr) или взбалтывать ( liquorem Scr); вздымать ( fluctus V)
    m. castra Cs, QC — снять лагерь (выступить, отправиться в поход)
    7) (тж. animo m. V) обдумывать, затевать, готовить ( funera Dardanae genti H)
    8) представлять, разыгрывать
    cantūs m. Vзапеть
    m. corpus ad numeros Sen или membra ad certos modos Tib, тж. se m. и pass. moveri C, H — плясать, танцевать
    9) выражать, объявлять ( dii numen movent L)
    10)
    а) изгонять, вытеснять (aliquem de или ex aliquā re C, O etc.; aliquem possessionibus C)
    б) удалять, исключать (aliquem de senatu C и senatu Sl, T; tribu aliquem C); вычёркивать ( verba loco H); выгонять ( armenta stabulis V); отводить, отвращать ( oculos ab aliquā re Q)
    11) разубеждать, отклонять (aliquem de sententiā L, a vero Sl)
    12) заканчивать ( bellum V — ср. 17.)
    13) возбуждать (suspicionem C; litem J; jucundiores affectūs Ap); порождать ( discordias L); внушать ( misericordiam C)
    14)
    а) причинять ( dolorem Cato); вызывать (nocturnos manes V; sudorem CC)
    , m. risum C, Sen (lacrimas Q, Sen, fletum C) alicui — заставить кого-л. смеяться (плакать)
    15) доставать, добывать ( vina O); взыскивать ( pecuniam ab aliquo C)
    17) возбуждать, начинать (по)вести (consultationem, actionem L; saeva bella O — ср. 12.)
    m. mentionem rei alicujus L — упомянуть о чём-л.
    18)
    а) производить впечатление, волновать, действовать (на кого-л.)
    lacrimis aliquem m. O — растрогать кого-л. слезами
    б) поражать, потрясать (pulchritudo movet oculos C; moverat plebem oratio L; m. animos judicum Q; moveri morte alicujus C)
    в) пугать, устрашать ( aliquem metu poenae C)
    quis enim est tam excors, quem ista moveant? C — кто же настолько безрассуден, чтобы бояться этого?
    19)
    а) побуждать, подстрекать, толкать (aliquem ad bellum L; illae causae me movent C; moveri aliquā re C); руководить, направлять (quem ratio, non ira movet Cld)
    nec tua te moveant, sed publica vota Cld — пусть движут тобой не твои (личные) интересы, а общественные
    б) возмущать, восстанавливать (aliquem C; Hispaniam adversus Romanos L)
    motus irā Sen (precibus L, PJ, Just) — побуждаемый гневом (просьбами)
    20) задевать, осквернять (triste bidental H); оскорблять, раздражать
    bilem (stomăchum C) m. alicui Pl, H — раздражать кого-л.
    21) менять, изменять (vultum V; fatum O; sententiam C)
    forma mota O — изменение, превращение
    22)
    se m. или pass. moveri — уходить, удаляться, отправляться, выступать в поход (se m. ex urbe Nep)
    23)
    se m. или pass. moveri — смещаться, (о костях) (тж. moveri loco или sedibus suis CC) быть вывихнутым CC
    24) pass. биться, пульсировать ( venae moventur O)

    Латинско-русский словарь > moveo

  • 18 aspectus

    aspectus (adspectus), ūs, m. (aspicio), I) act., das Hinsehen, der Hinblick nach etw., der Blick auf etw., der Anblick von etw., A) eig.: 1) übh., primo aspectu, Cic.: uno aspectu, Cic.: si te aspectus detinet urbis, Cic.: carere aspectu civium, Cic.: hominum aspectum lucemque vitare, Cic.: gravari aspectum civium, Tac. – 2) insbes.: a) die Richtung od. Stellung, die man den Augen gibt, der Blick, asp. trux, Pacuv. fr.: oculi mobiles, ut aspectum, quo vellent, facile converterent, Cic.: referre aspectum in curiam, Cic.: aspectu acri uti, Cornif. rhet.: et verbis et actibus et aspectu terrori omnibus ac formidini fuit, Lact.: Plur., me magnopere semper a suis terret aspectibus, Apul. met. 5, 19. – b) die Aussicht, für uns zuw. auch = der Gesichtskreis, orbes qui aspectum nostrum definiunt, Cic. de div. 2, 92: nam (urbs Syracusae)... portus habet prope in aedificatione aspectuque urbis inclusos, Cic. Verr. 4, 117: bildl., sub uno aspectu poni, unter einen Gesichtspunkt gebracht werden, Q. Cic. de petit. cons. 1. – B) meton., die Sehkraft, der Gesichtssinn, das Gesicht (vollst. aspectus oculorum, Enn. tr. 56 [32] Cic. Tusc. 5, 114), quaeretur, num quid aliquo sensu perceptum sit, aspectu, auditu, tactu, odoratu, gustatu; nam quivis horum sensus potest conflare suspicionem, Cornif. rhet.: omnia quae sub aspectum cadunt, od. omnes res quae sub aspectum veniunt, alles Sichtbare, Cic.: caelum ita aptum est, ut sub aspectum et tactum cadat, sicht- u. fühlbar ist, Cic.: amittere omnino aspectum, die Sehkraft verlieren, erblinden, Cic. – II) pass.: A) das Sichtbarwerden, Erscheinen, der Anblick, aspectus eius repens, Turpil. fr.: patriam privare aspectu tuo, Cic.: tantus est gemitus factus aspectu statuae, ut etc., Nep.: utrisque laetus fuit aspectus beluarum, Curt.: Rhenum et Germaniae deos in aspectu, seien zu schauen, Tac.: alieno molliorum siderum aspectu maligna lux, der Aufgang, Plin.: situs Syracusarum laetus ad aspectum (anzusehen, von Ansehen), Cic.: u. so Sagana et Canidia horrendae aspectu, Hor.: apes horridae aspectu, Plin. – B) übtr., die Art des Erscheinens, das Ansehen, Aussehen, der Anblick, asp. Cethegi, das (wilde) Aussehen, Cic.: auctionis mirabilis asp., Cic.: asp. et forma altera, Lucil. fr.: pomorum iucundus non gustatus solum, sed odoratus et aspectus, Cic.: aspectu venenato, Cornif. rhet.: horridiores sunt in pugna aspectu, Caes.: quaeque aspectu sunt spurca et odore, Lucil. fr.: fallaci aspectu paries pictus putidus, Afran. fr.: herba aspectu roris marini, Gestalt, Plin.: asp. carbunculi nigrioris, Farbe, Plin. – / Archaist. Genet. Sing. aspecti, Acc. tr. 80 u. 188: Dat. Sing. gew. aspectui, selten aspectu, Verg. Aen. 6, 465: Abl. Plur. aspectibus, Apul. met. 5, 19. Mart. Capell. 1. § 20.

    lateinisch-deutsches > aspectus

  • 19 aspectus

    aspectus (adspectus), ūs, m. (aspicio), I) act., das Hinsehen, der Hinblick nach etw., der Blick auf etw., der Anblick von etw., A) eig.: 1) übh., primo aspectu, Cic.: uno aspectu, Cic.: si te aspectus detinet urbis, Cic.: carere aspectu civium, Cic.: hominum aspectum lucemque vitare, Cic.: gravari aspectum civium, Tac. – 2) insbes.: a) die Richtung od. Stellung, die man den Augen gibt, der Blick, asp. trux, Pacuv. fr.: oculi mobiles, ut aspectum, quo vellent, facile converterent, Cic.: referre aspectum in curiam, Cic.: aspectu acri uti, Cornif. rhet.: et verbis et actibus et aspectu terrori omnibus ac formidini fuit, Lact.: Plur., me magnopere semper a suis terret aspectibus, Apul. met. 5, 19. – b) die Aussicht, für uns zuw. auch = der Gesichtskreis, orbes qui aspectum nostrum definiunt, Cic. de div. 2, 92: nam (urbs Syracusae)... portus habet prope in aedificatione aspectuque urbis inclusos, Cic. Verr. 4, 117: bildl., sub uno aspectu poni, unter einen Gesichtspunkt gebracht werden, Q. Cic. de petit. cons. 1. – B) meton., die Sehkraft, der Gesichtssinn, das Gesicht (vollst. aspectus oculorum, Enn. tr. 56 [32] Cic. Tusc. 5, 114), quaeretur, num quid aliquo sensu perceptum sit, aspectu, auditu, tactu, odoratu, gustatu; nam quivis horum sensus potest conflare suspicionem, Cornif. rhet.: omnia quae sub aspectum cadunt, od. omnes res quae sub aspec-
    ————
    tum veniunt, alles Sichtbare, Cic.: caelum ita aptum est, ut sub aspectum et tactum cadat, sicht- u. fühlbar ist, Cic.: amittere omnino aspectum, die Sehkraft verlieren, erblinden, Cic. – II) pass.: A) das Sichtbarwerden, Erscheinen, der Anblick, aspectus eius repens, Turpil. fr.: patriam privare aspectu tuo, Cic.: tantus est gemitus factus aspectu statuae, ut etc., Nep.: utrisque laetus fuit aspectus beluarum, Curt.: Rhenum et Germaniae deos in aspectu, seien zu schauen, Tac.: alieno molliorum siderum aspectu maligna lux, der Aufgang, Plin.: situs Syracusarum laetus ad aspectum (anzusehen, von Ansehen), Cic.: u. so Sagana et Canidia horrendae aspectu, Hor.: apes horridae aspectu, Plin. – B) übtr., die Art des Erscheinens, das Ansehen, Aussehen, der Anblick, asp. Cethegi, das (wilde) Aussehen, Cic.: auctionis mirabilis asp., Cic.: asp. et forma altera, Lucil. fr.: pomorum iucundus non gustatus solum, sed odoratus et aspectus, Cic.: aspectu venenato, Cornif. rhet.: horridiores sunt in pugna aspectu, Caes.: quaeque aspectu sunt spurca et odore, Lucil. fr.: fallaci aspectu paries pictus putidus, Afran. fr.: herba aspectu roris marini, Gestalt, Plin.: asp. carbunculi nigrioris, Farbe, Plin. – Archaist. Genet. Sing. aspecti, Acc. tr. 80 u. 188: Dat. Sing. gew. aspectui, selten aspectu, Verg. Aen. 6, 465: Abl. Plur. aspectibus, Apul. met. 5, 19. Mart. Capell. 1. § 20.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aspectus

  • 20 adspectus

    1.
    aspectus ( adsp-), a, um, Part. of aspicio
    2.
    aspectus ( adsp-), ūs, m. ( gen. aspecti, Att. ap Non. p. 485, 21; cf. Prisc. p. 712 P.; Rudd. I. p. 103, n. 46; dat. sing. aspectu, like jussu, manu, etc., Verg. A. 6, 465; cf. Schneid Gr II. 332) [aspicio].
    I.
    A.. Act., a seeing, looking at, a look, sight.
    a.
    Absol.: intellegens dicendi existimator uno aspectu et praeteriens de oratore saepe judicat, Cic Brut. 54, 200:

    e quibus (litteris tuis) primo aspectu voluptatem cepi, quod erant a te ipso scriptae,

    id. Att. 7, 3, 1 hic primo aspectu inanimum quiddam se putat cernere, id. N. D 2, 35, 90:

    urbs situ est praeclaro ad aspectum,

    id. Verr 2, 4, 52 fin.:

    voci tamen et aspectui pepercit,

    Tac. A. 15, 61 et saep.—
    b.
    With gen. of obj. or adj. for gen.:

    carere aspectu civium,

    Cic. Cat. 1, 7, 17:

    hominum aspectum lucemque vitare,

    id. Sull. 26, 74:

    aspectum civium gravari,

    Tac. A. 3, 59:

    se aspectu alicujus subtrahere,

    Verg. A. 6, 465:

    ab aspectu alicujus auferri,

    Vulg. Tob. 12, 21:

    aspectum alicujus fugere, Sen Hippol. 734: aspectum alicujus rei exuere,

    Tac. A. 16, 28:

    si te aspectus detinet urbis,

    Verg. A. 4, 347:

    in aspectu earum,

    Vulg. Gen. 30, 38:

    violare sacra aspectu virili, i. e. virorum,

    Cic. Har Resp. 5, 8. in aspectu tuo gaudebit, Vulg. Tob. 11, 8.—In plur.:

    sic orsus Apollo Mortales medio aspectus sermone reliquit, i. e. mortalium,

    Verg. A. 9, 657.—
    B.
    Physically, the sight, glance:

    lubricos oculos fecit (natura) et mobiles, ut aspectum, quo vellent, facile converterent,

    Cic. N. D. 2, 57, 142: si contendemus per continuationem, acri aspectu utemur, Auct. ad Her. 3, 15, 27.—
    C.
    The sense of sight: Sed mihi ne utiquam cor consentit cum oculorum aspectu, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 17, 52' quicquid sub aspectum oculorum cadit, Vulg. Lev. 13, 12:

    caelum ita aptum est. ut sub aspectum et tactum cadat,

    Cic. Tim. 5:

    aspectum omnino amittere,

    id. Tusc. 1, 30, 73:

    res caecae et ab aspectūs judicio remotae,

    id. de Or. 2, 87, 357.—
    II.
    Pass. (i. e. transferred to the object seen).
    A.
    The visibility, appearance:

    adspectu siderum,

    Plin. 2, 68, 68, § 172:

    In sedecim partes caelum in eo adspectu divisere Tusci,

    id. 2, 54, 55, § 143, where Jan reads spectu.
    B. 1.
    In gen.: quadrupes aspectu truci, Pac. ap. Cic. Div 2, 64, 133:

    Horribili super aspectu mortalibus instans,

    Lucr. 1, 65:

    erat rotis horribilis aspectus,

    Vulg. Ezech. 2, 18: pomorum [p. 174] jucundus aspectus, Cic. N. D. 2, 63, 158; id. Phil. 2, 29:

    erat aspectus ejus sicut fulgur,

    Vulg. Matt. 28, 3:

    aspectus faciei illius immutatus est super Sidrach etc.,

    ib. Dan. 3, 19:

    fuit (Iphicrates) et animo magno et corpore imperatoriāque formā, ut ipso aspectu cuivis iniceret admirationem sui,

    Nep. Iphicr. 3, 1:

    Canidia et Sagana horrendae aspectu,

    Hor. S. 1, 8, 26:

    apes horridae adspectu,

    Plin. 11, 18, 19, § 59:

    (rex) erat terribilis aspectu,

    Vulg. Esth. 15, 9:

    lignum (erat) aspectu delectabile,

    ib. Gen. 3, 6:

    Bucephalus adspectu torvo,

    Plin. 8, 42, 64, § 154:

    Oceanus cruento aspectu,

    Tac. A. 14, 32 al. —Hence,
    2.
    Of shape, the form, appearance:

    herba adspectu roris marini,

    Plin. 24, 19, 113, § 173; 10, 39, 56, § 115:

    super similitudinem throni similitudo quasi aspectus hominis,

    Vulg. Ezech. 1, 26: quasi aspectus equorum, ib. Joel, 2, 4.—
    3.
    Of color, the color, appearance, look:

    carbunculi adspectūs nigrioris,

    Plin. 37, 7, 25, § 95:

    discolor,

    id. 31, 2, 20, § 30:

    Cum color albus in cute fuerit et capillorum mutaverit aspectum,

    Vulg. Lev. 13, 10; ib. Ezech. 1, 7; 1, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > adspectus

См. также в других словарях:

  • res mobiles — (Civil law.) Corporeal movable things, whether they were self moving or not. See Mackeldey s Roman Law § 160 …   Ballentine's law dictionary

  • res mobiles — ˈsmōbəˌlās, zˈmōbəˌlēz noun plural Etymology: Latin civil law : movable things …   Useful english dictionary

  • res — /riyz/ The subject matter of a trust or will. In the civil law, a thing; an object. As a term of the law, this word has a very wide and extensive signification, including not only things which are objects of property, but also such as are not… …   Black's law dictionary

  • Res — (lat.), 1) so v.w. Sache, Ding; bes. 2) in juristischem Sinne jeder von der Person äußerlich unabhängige, aber der Unterwerfung unter eine Person fähige Gegenstand, ein Rechtsobject. In dieser weitesten Bedeutung werden die Sachen von den… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Res — Res, lat., Sache, im Rechtswesen jedes Ding, Rechtsobject, Sache, Streitgegenstand, Rechtsstreit, Angelegenheit, Geschäft, Natur der Sache (re, in, ex, re), Allgemeinheit oder Dinglichkeit eines Rechtsverhältnisses (in rem), Inbegriff von… …   Herders Conversations-Lexikon

  • mercis appellatio ad res mobiles tantum pertinet — /marsas aepaleysh(iy)ow eed riyz mowbaliyz taentam partanat/ The term merchandise belongs to movable things only …   Black's law dictionary

  • mercis appellatio ad res mobiles tantum pertinet — /marsas aepaleysh(iy)ow eed riyz mowbaliyz taentam partanat/ The term merchandise belongs to movable things only …   Black's law dictionary

  • Mercis appellatio ad res mobiles tantum pertinet — The term merx (merchandise) pertains only to movable things …   Ballentine's law dictionary

  • oblationes dicuntur quaecunque a piis fidelibusque christianis offeruntur deo et ecclesiae, sive res solidae sive mobiles — /ableyshiyowniyz dakantar kwiykankwiy ey payas fadiylabaskwiy kristiyeynas ofarantar diyow et akliyziyiy, sayviy riyz soladiy sayviy mowbaliyz/ Those things are called oblations which are offered to God and to the Church by pious and faithful… …   Black's law dictionary

  • Недвижимость — (Real estate) Определение недвижимости, виды недвижимости, аренда и продажа недвижимости Информация о понятии недвижимость, виды недвижимости, аренда и продажа недвижимости, налогообложение и страхование Содержание – это вид имущества,… …   Энциклопедия инвестора

  • mobile — [ mɔbil ] adj. et n. m. • 1301 « bien meuble »; lat. mobilis « qui se meut », pour movibilis, de movere « mouvoir » I ♦ Adj. (1377) 1 ♦ Qui peut être mû, dont on peut changer la place ou la position. Pièce mobile d une machine, d un dispositif… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»